De Heilige Vallei

Gisteravond kreeg ik uitdrogingsverschijnselen. Als ik in de arm kneep bleef het vel overeind staan. Was de hele dag ook suf en verward. Vandaag stond een excursie naar de Heilige vallei op het programma met de bus en daarna zouden we worden afgezet in Ollantaytambo. We hadden alleen geen idee met welke maatschappij en hoe laat. Mailen, bellen, vragen en gisteravond hadden we de gegevens al. Om 7.50 uur zouden we bij het hotel worden opgehaald. Helaas, niemand. Om 8 uur kwam er iemand die vertelde dat we naar het plein moesten lopen met onze bagage. Makkelijker gezegd dan gedaan als je volkomen leeg bent (ontbijten ging niet), maar ik heb de bus gehaald. We zijn in Písac gestopt om een mooie Incastad te bekijken. Bij de eerste beklimming moest ik afhaken. Ook op wilskracht kon ik niet verder meer. Het is wel een heel mooi complex en zeker de moeite waard om te bezoeken. Onderweg was er weer een groepslunch. Wij zijn het stadje in gelopen en daar heeft mijn metgezel een sandwich ham/kaas gegeten. Zelf moet ik kokhalzen als ik eten zie, ruik of aan denk. Het is net een roze olifantje, als ik mijn ogen dicht doe dan zie ik eten voor mij.

Even daarna werden we afgezet op een markt. Een stel uit Canada gaf mij vier pillen Imodium. (altijd bij mij, maar nu niet) Twee nu en een pil en eventueel nog een, als het niet zou stoppen. Direct twee genomen. In een winkeltje kreeg ik een soort muntthee dat ook zou helpen. Het was lekker, maar heel kwiek was ik niet.

In Ollantaytambo is een heel groot gebied bewaard gebleven van de Inca's Aan de buitenkant ziet het er al imposant uit. Ik meen dat je er 220 treden voor moest klimmen, dus ben niet eens begonnen. Daarvoor was een grote markt, maar heb al snel een stevige steen opgezocht om op te zitten. De beelden spreken voor zich, maar ook dit is echt de moeite waard op te bezoeken. De gids had bedacht dat we vanaf dat park wel naar het hotel konden lopen. Niet de afspraak, maar heb mijzelf niet laten kennen. Ik heb het gehaald.

Inmiddels had ik vier tabletten Imodium op, een appel, frietjes (vanwege zout) en wat water. Het leek redelijk te gaan, dus besloot ik 's avonds gewoon in het restaurant bij het hotel spaghetti te eten. Simpele vorm, makkelijk verteerbaar. Beetje jammer dan we anderhalf uur op het eten moesten wachten, terwijl er maar een andere tafel in het restaurant bezet was. De spaghetti kreeg ik niet op en het was al bijna niets, maar was blij dat ik wat gegeten had. Als dat er nou in bleef, dan kwam het allemaal weer goed. Vier uur later kwam het er onverteerd via natuurlijke weg weer uit. Een soort race door het lichaam zeg maar.