San Cristobal, Galapagos
Door: José
26 Oktober 2016 | Ecuador, Galapagos Islands
We starten de dag met bericht van het thuisfront dat onze stokoude Bart (zijdehoenhaan) in zijn slaap is overleden. Mooie dood voor hem, maar zal zijn gekir missen.
Prima ontbijt gehad in Villa 64 in Guayaquil en daarna per taxi weer terug naar de luchthaven. Voor de Galapagos zijn er allerlei extra voorschriften, omdat ze bang zijn dat er vreemde planten tussen de originele planten komen. In Ecuador moest de koffer van mijn metgezel al open. Een scheerapparaat en een CD waren de boosdoener. In het vliegtuig wordt alle bagage gedesinfecteerd. Op de luchthaven op de Galapagos moesten we allebei onze koffers openen. Nu werd er een souvenir bij hem uitgehaald, maar die mocht toch weer mee. Na al het papierwerk en betaling van elk 120 Dollar voor de toegang mochten we dan toch door.
Bij gebrek aan vervoer bij de luchthaven, zijn we richting hotel gaan wandelen. Dat hoopten we, want we hebben geen adres door gekregen. Onderweg bood een auto een lift aan. Koffers in de laadbak gedaan en ingestapt. Hij zette ons ergens af dat het hotel moest zijn. We werden binnen gelaten en een trap opgeleid. Er werd een sleutel in onze handen gedrukt en dit bleek onze slaapplaats te zijn. Geen woord Engels of Spaans, er is niet naar onze naam gevraagd, laat staan naar ons paspoort of voucher. We waren volkomen verbouwereerd en hebben ons lang afgevraagd of we wel goed zaten. Na enig speurwerk kwamen we een wifi-code tegen op de binnenplaats. Op de telefoon gezocht en bedacht dat dit plaatje moest kloppen.
We zijn vervolgens San Cristobal maar ingelopen voor water en eten. Aan de kust tientallen zeeleeuwen, krabben, leguanen en vogels bekeken. Daar ergens gegeten en water ingeslagen. Volgens de reisorganisatie moeten we ons overmorgen melden bij de haven. Haha, het is een eiland en de kust i veel te ondiep voor een cruiseschip. Ook is er geen tijd genoemd, Volgens de papieren van de buitenlandse organisatie moeten we ons vooral op tijd melden bij de gids en ergens anders staat dat we de gids op de luchthaven in Guayaquil ontmoeten. Nergens tijden of namen. Helaas werkt internet op de kamer niet, dus zal straks naar buiten moeten om een mail naar de reisorganisatie te sturen. We waren voornemens om voor morgen een excursie te boeken, maar we weten niets van het programma op het cruiseschip en willen ook geen dingen dubbel doen of zien. Nog maar een nachtje over slapen.
We hebben pas om 21.30 uur gegeten in een kip restaurantje. Op het menu stond gewoon een kwart kip, salade en patat. Er bleek echter iets meer bij te zitten. Eerst kregen we soep. In de soep zet een onderkant van een kippenboot met drie tenen. Nagel er nog aan. Deel van de hlas en hart en nieren. De laatste twee zijn nog wel te eten, maar de rest heb ik er maar naast neergelegd. Zelfs maag en afkeer in bedwang gehouden. Nog terwijl we aan de soep zaten kwam de enorme kip op tafel met toebehoren. Vervolgens werd er ook nog een bord rijst met bonen bij gezet. Wat een eenvoudige maaltijd na de late lunch had moeten worden werd zo wel heel uitgebreid. Delen waren best lekker, maar zie nog steeds die tenen voor mij.
Prima ontbijt gehad in Villa 64 in Guayaquil en daarna per taxi weer terug naar de luchthaven. Voor de Galapagos zijn er allerlei extra voorschriften, omdat ze bang zijn dat er vreemde planten tussen de originele planten komen. In Ecuador moest de koffer van mijn metgezel al open. Een scheerapparaat en een CD waren de boosdoener. In het vliegtuig wordt alle bagage gedesinfecteerd. Op de luchthaven op de Galapagos moesten we allebei onze koffers openen. Nu werd er een souvenir bij hem uitgehaald, maar die mocht toch weer mee. Na al het papierwerk en betaling van elk 120 Dollar voor de toegang mochten we dan toch door.
Bij gebrek aan vervoer bij de luchthaven, zijn we richting hotel gaan wandelen. Dat hoopten we, want we hebben geen adres door gekregen. Onderweg bood een auto een lift aan. Koffers in de laadbak gedaan en ingestapt. Hij zette ons ergens af dat het hotel moest zijn. We werden binnen gelaten en een trap opgeleid. Er werd een sleutel in onze handen gedrukt en dit bleek onze slaapplaats te zijn. Geen woord Engels of Spaans, er is niet naar onze naam gevraagd, laat staan naar ons paspoort of voucher. We waren volkomen verbouwereerd en hebben ons lang afgevraagd of we wel goed zaten. Na enig speurwerk kwamen we een wifi-code tegen op de binnenplaats. Op de telefoon gezocht en bedacht dat dit plaatje moest kloppen.
We zijn vervolgens San Cristobal maar ingelopen voor water en eten. Aan de kust tientallen zeeleeuwen, krabben, leguanen en vogels bekeken. Daar ergens gegeten en water ingeslagen. Volgens de reisorganisatie moeten we ons overmorgen melden bij de haven. Haha, het is een eiland en de kust i veel te ondiep voor een cruiseschip. Ook is er geen tijd genoemd, Volgens de papieren van de buitenlandse organisatie moeten we ons vooral op tijd melden bij de gids en ergens anders staat dat we de gids op de luchthaven in Guayaquil ontmoeten. Nergens tijden of namen. Helaas werkt internet op de kamer niet, dus zal straks naar buiten moeten om een mail naar de reisorganisatie te sturen. We waren voornemens om voor morgen een excursie te boeken, maar we weten niets van het programma op het cruiseschip en willen ook geen dingen dubbel doen of zien. Nog maar een nachtje over slapen.
We hebben pas om 21.30 uur gegeten in een kip restaurantje. Op het menu stond gewoon een kwart kip, salade en patat. Er bleek echter iets meer bij te zitten. Eerst kregen we soep. In de soep zet een onderkant van een kippenboot met drie tenen. Nagel er nog aan. Deel van de hlas en hart en nieren. De laatste twee zijn nog wel te eten, maar de rest heb ik er maar naast neergelegd. Zelfs maag en afkeer in bedwang gehouden. Nog terwijl we aan de soep zaten kwam de enorme kip op tafel met toebehoren. Vervolgens werd er ook nog een bord rijst met bonen bij gezet. Wat een eenvoudige maaltijd na de late lunch had moeten worden werd zo wel heel uitgebreid. Delen waren best lekker, maar zie nog steeds die tenen voor mij.
