Naar Nazca

Het ontbijt kan nog kariger, drie uitgedroogde bolletjes voor twee personen en als drinken alleen oploskoffie, geen theezakjes. 1 pakje boter en 1 pakje jam. We vinden het niet erg om dit hol te verlaten. Santa Maria Hostel ziet ons niet meer terug. Na het ontbijt nog enige tijd bij de zee doorgebracht. Een flamingo en enkele pelikanen waren op het strand. Daarna was het tijd om naar de busterminal te lopen en begon onze reis naar Nazca. Daar ligt het busstation recht tegenover ons hotel Alegria. We kwamen rond 16.30 uur aan en bij de eerste aanblik werden we al blij. Het hotel heeft een zwembad, ruime kamers met daglicht en airco, goede bedden en gewoon een receptie die aanwezig is. In Paracas stonden we voor een dichte buitendeur, terwijl er niemand bij de receptie was en op aanbellen werd niet gereageerd. Heel fijn. Eerst maar eens de stad ingelopen om een excursie te scoren. We vonden een betrouwbaar kantoortje (AeroParacas, schuin tegenover hotel) waar iemand Engels sprak en duidelijk aangaf wat we kregen. De meeste bureautjes spreken alleen Spaans en zijn uiterst vaag over prijs, tijd en wat er te zien is. Ik denk dat we in vijf bureautjes binnen zijn geweest, maar hier hadden we vertrouwen in. Op internet bleken veel toeristen erg veel geld kwijt te zijn en soms wel zes uur te moeten wachten voordat ze konden vliegen. Leek ons geen leuke dagbesteding, vandaar even kritisch geweest. Voor 175 Amerikaanse Dollars konden we samen de Nazcalijnen per sportvliegtuig bewonderen. Maximaal vier passagiers, allemaal bij een raam en klein genoeg om laag te kunnen vliegen. Er zijn goedkopere vluchten in een groter vliegtuig of over andere gebieden.

Er is zelfs een postkantoor in Nazca en een supermarkt. Op Plaza del Armas, ja die hebben ze hier ook, was een turngala aan de gang. Zomaar wat extra fun. Laat er nou ook een kerk zijn en zelfs die hebben we even bezocht om toch nog wat menslievendheid vast te leggen. Gewoon in het hotel gegeten en dat was ook prima.