Gardner Rock, Gardner Bay, Suarez Point
Door: José
29 Oktober 2016 | Ecuador, Isla Española
We zijn nu op het eiland Española. Na het ontbijt kregen we onze snorkelset en hebben we er elk een wetsuit bij gehuurd. Dat is in het water wel net zo comfortabel. Gelukkig mocht ik gewoon een reddingsvest aan. Daarin voel ik mij toch veiliger al is dat dan niet heel comfortabel. We werden letterlijk meteen in het diepe gegooid, want we begonnen met diep water snorkelen. Op open zee vanuit een rubberbootje het water in bij Gardner Rock. Hoe kan ik beschrijven hoe het is om in een groot aquarium rond te zwemmen? Overal waar je kijkt zwemmen vissen en de mooiste kleren. De rotsen zijn bekleed met krabben, algen, koraal en kleurrijke planten. Nooit geweten dat er bloeiende planten onder water zijn, maar ik heb ze gezien. De vorige keer had ik geen onderwatercamera en toen heb ik gezegd dat die er de volgende keer moest zijn. Die is er ook en ben niet ontevreden over het resultaat. Kan ik jullie een beetje laten zien wat er is, maar kan geenszins het gevoel uitdrukken om in zo'n wonderwereld te zwemmen. Na een uur klommen we weer de rubberboten in en gingen we terug naar het schip.
Na een snelle douche en omkleden kregen we een wet landing. Dat is niets anders dan uit een rubberboot stappen in het water en naar het strand lopen. We hebben deze gemaakt op Gardner Bay en circa anderhalf uur op blote voeten over het strand gelopen. Het strand wordt hier niet heet in de zon, omdat het zand zuiver is, dus zonder metaal. In het water hebben we diverse schildpadden gezien en natuurlijk waren er zeeleeuwen, vogels en leguanen te bewonderen op het bij het strand.
Tijdens de lunch zijn we verder gevaren naar Suarez Point. Daar hebben we een wandeling van drie uur gemaakt uitsluitend over rotsen. Dat lijkt zwaarder dan het is. We hebben nog niet de helft van de tijd gelopen. De tijd werd voornamelijk gevuld met foto's maken van de talloze dieren hier. Bij het uitstappen uit de rubberboot werden we al begroet door de zeeleeuwen. Op de rotsen zaten leguanen en krabben. Ook hier natuurlijk weer vele vogels, onder andere de blauwvoet Jan van Gent, fregatvogels en Aalscholvers. Er waren tientallen jonge zeeleeuwen van nog geen twee weken oud. Ze worden na maximaal zes dagen achtergelaten, omdat de moeder dan echt haar buik moet gaan vullen met vis. Als de baby niet op dezelfde plek blijft of de moeder wordt gepakt door een haai, dan sterft de baby. Ongeveer 40% overleeft het niet. Er lagen ook veel dode dieren te rotten, zowel jonge als volwassen dieren, maar ook vogels. Ze worden niet gered. Dat lijkt hard, maar er zijn op de Galapagos geen zieke dieren, omdat alleen de sterkste dieren overleven. De natuur heeft vrij spel en dat schaadt de populatie niet. Integendeel.
Ergens in de rotsen is een spleet. Het water wordt daar ingeperst en dan met grote kracht naar boven geblazen. Het lijkt dan net een geiser, maar dat is het niet. Wel een mooi gezicht. Dit eiland, Espagnola is volledig in originele staat. Alleen voor de boten is er een vuurtorentje geplaatst waarvan het licht automatisch aan en uitgaat. Verder is er niets gebouwd op het eiland. Langs en zelfs op de paden wordt genesteld. De vogels blijven gewoon zitten als we er langs lopen. Een enkeling strekt even de vleugels of keert de eieren, zodat we de eieren kunnen zien. De messte hebben een ei en anderen hebben twee eieren. Ze zijn blauwgroen van kleur.
De Aalscholvers broeden op dit eiland, maar vertrekken massaal eind december 2016. Dat betekent dat als een vrouwtje te laat haar eieren legt, de jongen niet klaar zijn om eind december mee te vliegen. Ook deze dieren zullen het niet overleven.
In de zee kwamen we weer diverse zeeschildpadden tegen. Ze noemen ze hier soepschildpadden en ik hoef vast niet uit te leggen waarom. Sinds 1985 is het water rondom de Galapagos beschermd. In 1998 is dit gebied nog verder uitgebreid tot 40.000 m2. Olietankers, petroleumboten en afvalboten mogen niet door het gebied heen varen en moeten erom heen. Op iedere toeristenboot, zoals deze, vaart een natuurgids mee. Dat zijn in feite de natuurbeschermers en zien erop toe dat alle regels nageleefd worden. De natuur van de Galapagos mag dan ook nooit zonder gids worden betreden. Er mag ook niet gerookt worden, niets gegeten worden en alleen mineraalwater worden gedronken, maar zelfs dat moet in een tas worden vervoerd. Het lijkt allemaal heel strikt, maar hier is de natuur nog wel ongerept. In IJsland zagen we toeristen massaal over de omheining stappen om naast de geiser te staan en zijn geisers niet meer actief door de rotzooi die toeristen erin hebben gegooid. In Tsjechië stapten mensen in de grotten over de omheining om tussen de mineralen op de foto te gaan. Hoeveel bos en heide is er in Nederland al gesneuveld doordat mensen zich buiten de paden begeven of er ondoordacht een brandende peuk werd weg gegooid? Laat het hier maar heel streng zijn, zodat we wellicht hier nog wel over 100 jaar van kunnen genieten.
Na een snelle douche en omkleden kregen we een wet landing. Dat is niets anders dan uit een rubberboot stappen in het water en naar het strand lopen. We hebben deze gemaakt op Gardner Bay en circa anderhalf uur op blote voeten over het strand gelopen. Het strand wordt hier niet heet in de zon, omdat het zand zuiver is, dus zonder metaal. In het water hebben we diverse schildpadden gezien en natuurlijk waren er zeeleeuwen, vogels en leguanen te bewonderen op het bij het strand.
Tijdens de lunch zijn we verder gevaren naar Suarez Point. Daar hebben we een wandeling van drie uur gemaakt uitsluitend over rotsen. Dat lijkt zwaarder dan het is. We hebben nog niet de helft van de tijd gelopen. De tijd werd voornamelijk gevuld met foto's maken van de talloze dieren hier. Bij het uitstappen uit de rubberboot werden we al begroet door de zeeleeuwen. Op de rotsen zaten leguanen en krabben. Ook hier natuurlijk weer vele vogels, onder andere de blauwvoet Jan van Gent, fregatvogels en Aalscholvers. Er waren tientallen jonge zeeleeuwen van nog geen twee weken oud. Ze worden na maximaal zes dagen achtergelaten, omdat de moeder dan echt haar buik moet gaan vullen met vis. Als de baby niet op dezelfde plek blijft of de moeder wordt gepakt door een haai, dan sterft de baby. Ongeveer 40% overleeft het niet. Er lagen ook veel dode dieren te rotten, zowel jonge als volwassen dieren, maar ook vogels. Ze worden niet gered. Dat lijkt hard, maar er zijn op de Galapagos geen zieke dieren, omdat alleen de sterkste dieren overleven. De natuur heeft vrij spel en dat schaadt de populatie niet. Integendeel.
Ergens in de rotsen is een spleet. Het water wordt daar ingeperst en dan met grote kracht naar boven geblazen. Het lijkt dan net een geiser, maar dat is het niet. Wel een mooi gezicht. Dit eiland, Espagnola is volledig in originele staat. Alleen voor de boten is er een vuurtorentje geplaatst waarvan het licht automatisch aan en uitgaat. Verder is er niets gebouwd op het eiland. Langs en zelfs op de paden wordt genesteld. De vogels blijven gewoon zitten als we er langs lopen. Een enkeling strekt even de vleugels of keert de eieren, zodat we de eieren kunnen zien. De messte hebben een ei en anderen hebben twee eieren. Ze zijn blauwgroen van kleur.
De Aalscholvers broeden op dit eiland, maar vertrekken massaal eind december 2016. Dat betekent dat als een vrouwtje te laat haar eieren legt, de jongen niet klaar zijn om eind december mee te vliegen. Ook deze dieren zullen het niet overleven.
In de zee kwamen we weer diverse zeeschildpadden tegen. Ze noemen ze hier soepschildpadden en ik hoef vast niet uit te leggen waarom. Sinds 1985 is het water rondom de Galapagos beschermd. In 1998 is dit gebied nog verder uitgebreid tot 40.000 m2. Olietankers, petroleumboten en afvalboten mogen niet door het gebied heen varen en moeten erom heen. Op iedere toeristenboot, zoals deze, vaart een natuurgids mee. Dat zijn in feite de natuurbeschermers en zien erop toe dat alle regels nageleefd worden. De natuur van de Galapagos mag dan ook nooit zonder gids worden betreden. Er mag ook niet gerookt worden, niets gegeten worden en alleen mineraalwater worden gedronken, maar zelfs dat moet in een tas worden vervoerd. Het lijkt allemaal heel strikt, maar hier is de natuur nog wel ongerept. In IJsland zagen we toeristen massaal over de omheining stappen om naast de geiser te staan en zijn geisers niet meer actief door de rotzooi die toeristen erin hebben gegooid. In Tsjechië stapten mensen in de grotten over de omheining om tussen de mineralen op de foto te gaan. Hoeveel bos en heide is er in Nederland al gesneuveld doordat mensen zich buiten de paden begeven of er ondoordacht een brandende peuk werd weg gegooid? Laat het hier maar heel streng zijn, zodat we wellicht hier nog wel over 100 jaar van kunnen genieten.
